Lamiek

Lieve allemaal

Ik heb al een tijd niets van me laten horen.
Dit komt door het volgende. Lamiek werd ongeveer drie weken geleden een beetje ziek. Ze had last van haar maag en er werd geconstateerd dat zij last had van een worm in de darmen. Na een darmenkuur was het voorbij en was Lamiek op woensdag weer fit. Op de vrijdag erna sloeg het noodlot toe. Ze had hoge koorts en ontzettende hoofdpijn. In het begin ga je ervan uit dat ze moet uitzieken en dat ze veel moet drinken en op gezette tijden eten tot haar moet nemen. Het ging echter niet over. Het weekend hebben we (Sanne, ik en Florence)haar goed verzorgd. Na het weekend was het echter nog steeds niet stabiel. De koorts zakte maar niet. florence had besloten om thuis te blijven van haar stage om Lamiek te verzorgen. op dinsdag heeft ze besloten om met Lamiek naar het ziekenhuis te gaan. In het eerste geval om bloed te prikken. Lamiek moest echter blijven, omdat ze erg verzwakt was. Sanne en ik werden opgebeld en zijn gelijk naar het ziekenhuis toegekomen. De dokter vermoedde dengue. Dengue is een muskiet die er voor kan zorgen dat je enstig ziek wordt. Lamiek had in principe alle vormen van dengue. Ze had ontzettende koppijn, haar bloedplaten in de benen waren helemaal opgezwollen en ze had hoge koorts. toen Sanne en ik aankwamen in het ziekenhuis wisten we niet wat we zagen. We troffen een geemotioneerde Florence aan met Erwin. Erwin is ook een jongen die bij ons aan de Kwattaweg woont. hij heeft Florence ondersteunt, omdat Sanne en ik immers op stage waren. Wat we aantroffen op de EHBO- afdeling was onbeschrijflijk. Het was er smerig, ongeorganiseerd en druk. Lamiek lag ergens op een brancard in een gang aan het infuus. Wel blij dat ze nu in het ziekenhuis lag, omdat ze het thuis niet meer vol hield. Wat waren we geschrokken. We moesten haar alleen laten en wisten niet waar ze terecht zou komen. Na deze schok begon het geregel met het ziekenhuis, verzekering in Nederland, contact houden met familie en vriend, etc. We hebben ons echter er doorheen geslagen en alles heel snel geregeld voor Lamiek.

toen we diezelfde avond lang kwamen op bezoekuur, lag ze in de derde klasse op de eerste verdieping. Het was er smerig en de verzorging was ronduit slecht. De tranen liepen over mijn wangen. Mijn Lamiekje in een dergelijke teringzooi!!!! Dacht het niet. Sanne, Flo en ik hebben toen meer druk gezet achter de verzekering en het ziekenhuis. door de slechte organisatie binnen het ziekenhuis waren er verkeerde gegevens gefaxt naar Nederland, zodat Lamiek nog langer op die verdieping moest blijven liggen. Om grijze haren van te krijgen. We hebben de dag erna een vriend van ons gebeld die in het ziekenhuis op de EHBO- afdeling had gewerkt. Hij is samen met Sanne door deuren gekropen die normaal dicht zouden blijven, de desbetreffende dokter opgespoord en het medisch dossier laten opsturen naar de verzekering. In een halfuur had Nederland alles geregeld en mocht Lamiek de volgende dag naar de bovenste verdieping. Ze lag hier met maar een ander persoon in een kamer en niet met zes anderen. Deze verdieping zag eruit als een Nederlands ziekenhuis. Goede verzorging en ze kreeg eten, want dat kreeg ze beneden niet!! Belachelijk toch!!! Voor iedereen een opluchting. Daar is ze gelukkig bijgesterkt. We hebben ons ontzetend druk gemaakt, maar nu kunnen we weer lachen. Ik heb haar afgelopen dinsdagochtend (22 maart)uit het ziekenhuis gehaald. Ze is nu weer thuis en ze moet absoluut rustig aandoen. Dit weekend is er een groot hindoestaans feest. Iedereen gaat naar Nickerie. Lamie en ik blijven gezellig thuis achter. Dat is anders veel te druk voor haar. Wij bouwen aan De Kwatta ons eiegn feestje. hahaha. Het komt weer allemaal goed. De zon schijnt in ieder geval weer bij ons thuis. Gisteravond zij de ouders van Flo goed en wel aangekomen en dat is ook fijn. Vanavond gaan we met zijn allen uit eten bij een Dim Sum restaurant. Gezelligheid!

tot zover mijn berichtgeving over Lamiek's dengue. Nu komen de mooie verhalen weer over de Cola-creek en Paranam.