Groeten uit Suriname!!!!!

Blanche Marie

Donderdag 29 april zijn we met een groep naar Blanche Marie vertrokken. Dit is een groots natuurgrbied en staat bekend om zijn grote moederval (waterval). We gingen eerst naar Nickerie om bij Robbie, een man die we hebben leren kennen hier, lekker te eten en uit te rusten van de reis. De volgende ochtend zijn we op tijd vertrokken om de Nickerierivier af te dalen richting Apoera. Deze reis duurde ongeveer drie uur en we zijn zelfs nog even aan de Engels Guyaanse kant geweest. Gezellig Engels gekletst met de inheemsen daaro. Aangekomen in Apoera zijn we met een jeep naar ons huis gebracht. Een mooi huis en zelfs netjes. Wat wil je nog meer. De volgende ochtend weer vroeg in een laadbak gestapt van een pick-up truck en zo de jungle doorgeraced. Wel te verstaan een open bak, zonder lekkere kussentjes. De bips was al versteent halverwege de reis. Kist mie opveegn dacht ik. De weg kon je vergelijken met de weg naa Brownsberg toe. Het verschil alleen was de dichtheid van de jungle. De truck knalde met een vaart de berg op tegen takken met bladeren aan. We moesten een zijl over ons heen trekken, omdat we anders gewond zouden kunnen raken. Een meisje heeft wel een tak tegen haar hoofd gekregen en die was in haar neus gepierced door een stekeltak. Het bloedde hevig, maar ze bleef gelukkig kalm. Nee....ik heb wel eens anders met het openbaar vervoer gereis van Veendam naar Wildervank en terugge.... Daar aangekomen moest Daisy (het meisje met de tak door de neus) naar de E.H.B.O. Tak weggehaald en alles o.k.. Een paar seconden later stond er een man mat een grote zak voor onze neus. Hij had een slang gevangen... De beruchte labariaslang. Een van de giftigste slangen van Suriname. Het beest was zeker een 1.30 lang en agressief ook. De slang werd uit de zak gehaald en op het plein van Blanche Marie los gelaten. Daarna voor onze ogen dood gemaakt! Hoezo natuurvrienden, brute moord voor onze eigen ogen. De reden was simpel van de natuurvriend: "Hij is giftig, ja toch". "Dan moettie dood, ja toch". I.p.v. terug te brengen naar zijn roots. Maar goed van de ene shock in de ander op weg naar de waterval. Deze was in een woord fantastisch.
Zo groot en wat een kracht. Helemaal geweldig. Ik ben er nog steeds van onder de indruk. Daarna nog even gebleven daar en tot rust gekomen in natuurlijk....een sula. Daarna weer die vervelende weg terug en door elkaar heen geklotst in de open bak. Daarna lekker wezen stappen in Apoera en de volgende dag weer fris en fruitig richting Paramaribo. Een leuke trip, maar wel veel reistijd kwijt. In principe mijn laatste trip. Nu nog even knallen op stage en dan is het zo gebeurt. Het gaat zo snel allemaal. De volgende keer zijn de foto's er ook bij. Dikke kus van mij aan iedereen en we tellen af mensen....nog maar 22 nachtjes!!